Թարգմանչական աշխատանքներ

Դիպլոմային ՀՀ հնագիտական ժառանգությունը որպես տուրիզմի զարգացման խթան

Բովանդակություն
Ներածություն

Գլուխ 1. Պատմամշակութային ժառանգությունը Հայաստանի Հանրապետությունում
1.1. Պատմամշակութային ժառանգության էությունը, սահմանումը
1.2. Պատմամշակութային հուշարձանների պահպանությունը օրենսդրական մակարդակով

Գլուխ 2. ՀՀ հնագիտական ժառանգությունը, որպես ՀՀ պատմամշակութային ժառանգության բաղադրիչ
2.1. ՀՀ հնագիտական ժառանգությունը
2.2. «Հնագիտական ժառանգության պահպանության մասին» եվրոպական Կոնվենցիան

Գլուխ 3. ՀՀ հնագիտական ժառանգության դերը Հայաստանում տուրիզմի զարգացման բնագավառում
3.1. ՀՀ հնագիտական հուշարձանները որպես Հայաստանի տուրիզմի զարգացման գործոն
3.2. ՀՀ հնագիտական ժառանգության պահպանությունը որպես տուրիզմի զարգացման գրավական

Եզրակացություններ և առաջարկություններ

Հատված
Վերջին 30 տարիների ընթացքում մշակութային ժառանգությունը, որի հենասյուներից է հնագիտությունը, գնալով կանգնում է առավել բարդ խնդիրների առջև` այս դաշտում հայտնված նոր միջամտողների պատճառով. խնդիրներն այլևս չեն սահմանափակվում շենքերով ու շինություններով և խոսքը վերաբերում է նաև շրջակա միջավայրին ու լանդշաֆտին: Եվ քանի որ հնագիտական գործողությունները նախ և առաջ ենթադրում են ավերում, ուստի այդ ժառանգության վերաբերյալ որոշումներ կայացնելիս պետք է հաշվի առնվեն թե ներկա և թե ապագա սերունդների կարիքները, պետք է կարողանալ ճիշտ գնահատել սպասվող արդյունքները:
Հնագիտական հուշարձաններ են համարվում քաղաքատեղիները, դամբանադաշտերը, հին բնակավայրերի, ամրությունների, արտադրությունների, ջրանցքների, ճանապարհների մնացորդները, հին թաղումների տեղերը, քարակոթողները, ժայռապատ կիրճերը, հին առարկաները, հին բնակավայրերի պատմամշակութային շերտի հատվածները։ Ընդհանուր առմամբ, նման տարբերակումը լիովին հասկանալի և ընդունելի է, սակայն այդ բաժանումը՝ հատկապես հնագիտական բնույթի հուշարձանների առանձնացումը, խիստ պայմանական է, քանի որ յուրաքանչյուր հնագիտական հուշարձան իր մեջ ներառում է այլ տիպերի՝ ճարտարապետական և արվեստի հուշարձանների հատկանիշներ և ընդհակառակը։

Գրականության ցանկ
1. Արեշյան Գ., Ղաֆադարյան Կ., Հայկական լեռնաշխարհի ճարտարապետությունը նախնադարյան համայնական հասարակարգի և պետական առաջին կազմավորումների ժամանակաշրջանում, Հայկական ճարտարապետության պատմություն 1, Տիրացյան Գ.(խմբ.), Երևան, 1996,
2. Սարգսյան Ա. Շ., Ոչ նյութական մշակութային ժառանգություն. Եր. 2009,
3. Պատմամշակութային ժառանգություն և արդիականություն. Միջազգային գիտաժողով 4-6 հոկտեմբերի, 2013, Գյումրի /ՀՀ ԳԱԱ, Շիրակի հայագիտ. հետազոտ. կենտր.. Երևան : Գիտություն, 2013,
4. Պատմամշակութային ժառանգության հարցերը կանոնակարգող իրավական փաստաթղթերի ժողովածու / Ն. Դայան.. Երևան., 2000,
5. Պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ու պատմական միջավայրի պահպանության և օգտագործման մասին ՀՀ որոշում. 20 ապրիլի 2002 թվականի N 438 քաղ. Երևան
6. Հարությունյան, Վ. Մ., Հայ ժողովրդի ճարտարապետական ժառանգությունը. Եր., 1979,
7. Հովհաննիսյան Կ., Ուրարտական ճարտարապետություն, Ակնարկ հայ ճարտարապետության պատմության, Առաքելյան Բ., Մազմանյան Մ.,(խմբ.), Երևան, 1964,
8. Հովհաննիսյան Կ., Ուրարտական ճարտարապետություն, Հայկական ճարտարապետության պատմություն, Առաքելյան Բ., (խմբ.), Երևան, 1996,
9. Հ. Ազիզյան. «Հայկական մշակութային ժառանգության պահպանությունը Հայաստանի Հանրապետությունում և արտ
10. …