Թարգմանչական աշխատանքներ

Դիպլոմային Բազմիմաստ ածականներ Դ. Դեմիրճյանի «Վարդանանք» պատմավեպում

Բովանդակություն
Ներածություն
ԳԼՈՒԽ 1. Ածականկի քերականագիտական ըմբռնումը (Հարցի Պատմություն)
ԳԼՈՒԽ 2. Բազմիմաստ ածականների թեմատիկ խմբերն ըստ Դ. Դեմիրճյանի «Վարդանանք» պատմավեպի
1.1 Որակական ածականներ
1.2 Հարաբերական ածականներ
ԳԼՈՒԽ 3. Բազմիմաստ ածականների թեմատիկ խմբերի ոճական կիրառությունները
Եզրակացություն

Հատված
Իմաստաբանությունը բառագիտության այն բաժինն է, որն ուսումնասիրում է բառերի և դարձվածքների իմաստային համակարգը, պարզաբանում բառիմաստի հետ կապված բոլոր իրողությունները, ցույց տալիս բառիմաստային փոփոխություններն ու տեղաշարժերը:
Բառի բառային իմաստը բառի բովանդակությունն է, նրա հնչյունական կազմի և շրջապատող իրականության առարկայի, երևույթի, հատկանիշի միջև եղած հարաբերությունը: Բառի բառային իմաստը տվյալ լեզվով խոսող հանրության գիտակցության մեջ ամրացված իրականության առարկայի, երևույթի նկատմամբ ունեցած բառի վերաբերությունն է, նրա համապատասխանությունը: Բառի բառային իմաստի էական առանձնահատկությունն այն է, որ բառը` իբրև լեզվական միավոր, իր բառային իմաստի համար հարաբերակցվում է արտալեզվային նյութի` օբյեկտիվ իրականության առարկաների և երևույթների հետ: Հենվելով բառերի իմաստների դասակարգման տարբեր հատկանիշների և մոտեցումների վրա` Է. Աղայանը տալիս է բառիմաստի հետևյալ սահմանումը. «Բառիմաստը բառի իմաստն է, անկախ այն բանից, թ ե այդ իմաստը հասկացություն է, հասկացություններին հարաբերակցվող վերաբերմունք, զգացմունք, թ ե միայն որևէ քերականական իմաստ»: Եվ ապա ավելացնում` «Ըստ այդմ` անխտիր բոլոր բառերն ունեն բառիմաստ: Բառային իմաստը այն բառիմաստն է կամ բառի այնպիսի իմաստը, որի հիմքը առարկայի, հատկանիշի և այլնի հասկացությունն է: Իբրև այդպիսին` բառային իմաստը տարբերակված իմաստ է և իր մեջ կրում է նաև առարկայի հատկանիշի, գործընթացության, հատկանիշի և այլնի, այլ կերպ` գոյականի, ածականի, թվականի, մակբայի, բայի խոսքիմասային իմաստը»:

Գրականության ցանկ
1. Աբեղյան Մ., Հայոց լեզվի տեսություն, Երևան, 1965:
2. Աբեղյան Մ., Աշխարհաբարի քերականություն, Վաղարշապատ, 1906:
3. Աբրահամյան Ս., Պառնասյան Ն., Օհանյան Հ., Ժամանակակից հայոց լեզու: Ձևաբանություն, հ. 2, Երևան, 1974:
4. Աբրահամյան Ս., Ժամանակակից հայերենի քերականություն, Երևան, 1975, :
5. Աղայան Է., Ընդհանուր և հայկական բառագիտություն, Երևան, 1984:
6. Աղայան Է., Արդի հայերենի բացատրական բառարանի, Երևան, 1976:
7. Աճառյան Հ., Լիակատար քերականություն հայոց լեզվի, հ. 1, Երևան, 1952:
8. Ասատրյան Ա., ժամանակակից հայոց լեզու: Ձևաբանություն, Երևան, 2002:
9. Գալստյան Ս., Ածանցումը և ածանցները ժամանակակից հայերենում, Երևան, 1978:
10. Դեմիրճյան Դ., Վարդանանք, Երևան, 1987:
…